پایگاه اینترنتی وال‌استریت‌ژورنال 14 آگوست 2012 (24‌مرداد) به برنامه هسته‌ای ایران پرداخت و نوشت: بحران هسته‌ای ایران حدود 20 سال به طول انجامیده و در این مدت، شورای امنیت قطعنامه‌هایی علیه آن تصویب کرده است. بسیاری معتقدند تنها گزینه نظامی می‌تواند ایران را متوقف کند، اما به‌نظر می‌رسد ایران این تهدید را جدی نگرفته است. در عین حال، مشارکت ایران در سازمان‌های بین‌المللی، اصول بنیادین آن‌ها را تضعیف می‌کند. منشور سازمان ملل می‌گوید عضویت برای کشورهای دوستدار صلح که به الزامات این منشور پایبند هستند، آزاد است و... می‌توانند و مختار هستند که این الزامات را اجرا کنند.» جمهوری اسلامی به طور شفاف پایبند به این الزامات نیست.
در ادامه مقاله آمده است: ایران بارها خواستار نابودی اسرائیل شده و از لحن یهودستیزی و ضداسرائیلی در موضع‌گیری‌های خود استفاده کرده که این موضوع، ناقض کنوانسیون ژنو است. در عین‌حال، ایران بارها مورد تحریم شورای امنیت و محکومیت از سوی آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای قرار گرفته است. کمک به رژیم اسد در کشتار شهروندان سوری را نیز باید به پرونده ایران افزود. همچنین این کشور به‌طور منظم میزبان نشست‌های نفی هولوکاست است. با وجود این، سازمان ملل از رهبران ایران استقبال کرده است. ایران اخیراً در طول اجلاس مبارزه با مواد مخدر، «صهیونیست‌ها» را به گسترش و توزیع مواد مخدر در سراسر جهان متهم کرد. ایران سایر سازمان‌های بین‌المللی را نیز تضعیف می‌کند. در حال حاضر، صندوق بین‌المللی پول با بانک مرکزی ایران همکاری می‌کند و حسابی حدود یک میلیارد دلاری از این بانک در اختیار دارد.
در پایان مقاله آمده است: آمریکا و اتحادیه اروپا این بانک را به دلیل پولشویی از جمله انتقال پول به نیروهای نظامی ایران و فعالیت‌های هسته‌ای این کشور تحریم کرده‌اند. شرکت ایران در این سازمان‌ها غیرقابل قبول است. ایران باید به‌دلیل سرپیچی از قوانین بین‌المللی پاسخگو باشد. ماده ششم منشور سازمان ملل به‌صراحت از اخراج اعضایی سخن به میان می‌آورد که به طور مداوم اصول مندرج در این منشور را نقض کرده‌اند. مجازات کمتر در ماده پنجم درج شده که در آن از تعلیق حقوق و مزایای عضویت سخن به میان می‌آید. همچنین سازمان ملل قدرت رد اعتبارنامه‌های هیئت ایرانی را دارد؛ همچنان که در مورد هیئت آفریقای جنوبی در سال 1974 این اقدام را صورت داد.

تحلیل‌ها: این پایگاه اینترنتی صهیونیستی که دستش را از همه جا کوتاه شده دیده و از اینکه ایران تسلیم فشارهای وارده نشده عصبانی است، به موضوعاتی توسل پیدا کرده که یا درباره ایران صدق نمی‌کند مانند بحث عضویت کشورها در سازمان ملل که در ابتدای مطلب به آن اشاره شده است و یا کاملاً درباره آمریکا و رژیم صهیونیستی صدق می‌کند، مانند کشتار شهروندان و یا توزیع گسترده مواد مخدر. اگر ادعاهای واهی اینچنینی در عمل برای آمریکا و رژیم صهیونیستی آورده‌ای داشت، خیلی پیش‌تر به سراغ آن می‌رفتند.